,,ბატონო თამაზ
მე ვწერ იმედით, რომ თქვენ შეგეძლებათ ჩვენი დახმარება. ვცხოვრობთ საზვარგარეთ. ჩვენს სახლში, საქართველოში გვყავდა მდგმური, რომელსაც ჰყავდა ძაღლი. ის საკმაოდ დიდხანს ცხოვრობდა და როცა გადავიდა, ძაღლი ჩვენს ბაღში დატოვა.
ჩვენი მეზობელი უვლიდა მას, წყალს და საკვებს აძლევდა ( საკვების ფულს ჩვენ უგზავნიდით) .
ძაღლი ძალიან მოხუცია უკვე . ორი წლის წინ, როდესაც ჩვენ ვიყავით საქართველოში, ოპერაცია გავუკეთეთ, მცირე ამონაზარდი ქონდა კისრის არეში და ცოფზეც ავცერით.
ახლა, პანდემიის გამო ჩვენ ვერ ჩამოვდივართ და მეზობელმა უარი თქვა ძაღლის ზრუნვის გაგრძელებაზე, მისი პირადი გარემოებების შეცვლის გამო.
თუ შესაძლებელია ჩვენი ძაღლის განთავსება თქვენს თავშესაფარში, მისი ყოველთვიური საკვებისა და მოვლის საფასურით და საჭიროების შემთხვევაში სამედიცინო მკურნალობისაც. ჩვენ ძალიან მადლობელი ვიქნებით, რადგან არავის უნდა ეს ძაღლი მისი ასაკის გამო. დაახლოებით 12-13 წლის არის. ეს არ არის საშინაო ძაღლი, ბაღში მცხოვრები თავისუფალი არსებაა. თუ შეგიძლიათ დაგვეხმარეთ.
დიდი მადლობა წინასწარ.
პატივისცემით მაია გაბრიჩიძე".
ეს წერილი ეხლა მივიღე. მეგობრებო და კეთილო ადამიანებო, მოგმართავთ თხოვნით მირჩიეთ რა ვქნა?
13 წლის ღრმად მოხუცებული ძაღლი, რომელმაც ლეკვობიდან სიბერემდე იცხოვრა ქალბატონი მაიას სახლის ეზოში, მივიღო თავშესაფარში თუ არა?
დიდი პატივისცემით თამაზ ელიზბარაშვილი.
02.09.2021.
