მინდა ერთი ისტორია მოგიყვეთ. ხუთი წლის წინ ერთმა ხნიერმა მარტოხელა ქალბატონმა იპოვა ქუჩაში ახალშობილი ლეკვი. წაიყვანა სახლში, შვილივით უვლიდა. ერთი წლის უკან ეს ქალბატონი კიბოთი დაავადდა, გადაადგილება უჭირდა. ამ ძაღლის გარდა არავინ ყავდა. ერთი ღვთისნიერი მეზობელი, ასევე ასაკოვანი ქალბატონი უვლიდა. ,,სომპი,, ასე ქვია ძაღლს ერთგულად ემსახურებოდა პატრონს, საწოლს არ შორდებოდა, ხელებს ულოკავდა და ეფერებოდა.ორშაბათს 5 აპრილს გამთენიისას ძაღლის საშინელმა ყმუილმა გააღვიძა მეზობლები... ,მილა, ასე ერქვა ამ ქალბატონს, გარდაიცვალა.სომპი საწოლზე იწვა და თავი მიცვალებულის მხარზე ედო. მეზობლებმა ძაღლების დამჭერები გამოიძახეს, მაშებით გაათრიეს ბინიდან და წაიყვანეს მოსაკლავად.
შუადღე გადაცილებული იყო, რომ იმ ღვთისნიერმა ქალბატონმა დამირეკა მილას რომ უვლიდა და მომიყვა ეს ამბავი.სომპი სიკვდილის ოთახში შეყავდათ, სულზე მივუსწარი და ჩემთან თავშესაფარში წამოვიყვანე.სომპი ძალიან დარდობდა და ენატრებოდა პატრონი. ორი კვირის განმავლობაში საერთოდ არაფერი უჭამია, წყალიც კი არ დაულევია. ასე დიდხანს ვერ გაძლებდა...
ერთ დღეს ჩემი თხოვნით სომპის სანახავად მოვიდა ის მეზობელი, ვინც ეს ამბავი შემატყობინა. გულისამაჩუყებელი სანახავი იყო მათი შეხვედრა.ცრემლები ძლივს შევიკავე
ვიოლა დიდხანს ელაპარაკა სომპის. ძეხვიც მოუტანა, მაგრამ ჭამაზე ვერ დაითანხმა. წასვლისას სომპი უკანა თათებზე დადგა , წინა თათებით ვოლიერის კარებს მიაწვა, თითქოს ემუდარებოდა სახლში წამიყვანეო.
დღეს სომპი თავს უკეთ გრძნობს. ის ქალბატონი ვიოლას წყალობით გადარჩა და მარტო მისი ხელიდან ჭამს. მთელი დღის განმავლობაში მოწყენილი წევს ვოლიერში ხის სახლის უკან, საღამოს გამოდის ვოლიერის კარებთან და ვიოლას ელოდება. მინდა საიტის მეშვეობით დიდი მადლობა გადავუხადო ქალბატონ ვიოლას.
თავშესაფარში სომპის მსგავსი უამრავი ძაღლია ვისაც მზრუნველობა და ოჯახი ენატრება. მინდა გთხოვოთ, მათ ვისაც დრო და სურვილი გაქვთ, მეწვიეთ თავშესაფარში, მოინახულეთ და გაასეირნეთ ძაღლები, მათ ხომ ჩვენთვის სიცოცხლე არ ენანებათ, სანაცვლოდ კი სულ პატარა სითბოს ითხოვენ...
პატივისცემით,
თამაზ ელიზბარაშვილი
