ეს დღე, ორი წლის წინ დადგებოდა, რომ არა, ბატონი თამაზ ელიზბარაშვილის უშუალო ჩარევა, მან დაარწმუნა პატრონი, რომ რისკის შემცველი იყო ,,ლეგას'' თავშესაფარში გადმოყვანა... პირადად მოინახულა ულამაზესი ქართული ნაგაზი და თავის თავზე აიღო, საკვებითუზრუნველყოფა...
მიუხედავად ამისა, პატრონმა, საბოლოოდ, უარი თქვა ,,ლეგაზე'' და გუშინ თავშესაფარში ჩააბარა...
ჩვეულება აქვს ბატონ თამაზს,ყოველ საღამოს, მოინახულებს ჩვენს ბინადრებს, ძვლებს და პურს თავის ხელით აჭმევს... სწორედ ამ დროს, შეჰყავდათ ლეგა ვოლიერში, გამოექცა თანამშრომლებს და ბატონ თამაზს ისეთი შეხვედრა მოუწყო , სახტად დაგვტოვა ყველა, ორი წლის შემდეგ იცნო, ერთადერთხელ ნანახი კაცი...
ემოციის გარეშე, ამის დანახვა, ვერავინ შევძელით...
,,მაინც ვერ გიშველე, ,,ლეგა''... როგორ არ მინდოდა, შენი აქ დანახვა...მოდი ,,ლეგა'', მოდი, ჩემთან მეგობარო, ნუ იდარდებ... აქ, კარგად მოგივლით, უკეთეს პატრონს მოგიძებნით...''
უცნაური თვალებით უყურებდა მას... თითქოს, მადლობას უხდიდა, იმ ორი ბედნიერი წლისთვის...მერე კი, შემობრუნდა და თავჩაქინდრული, მისთვის განკუთვნილ ვოლიერში შევიდა...
მთელი დღე უხასიათოდ იყო... შებინდდა თუ არა, აფორიაქდა, თითქოს, ვიღაცას ელოდება...
